کد مطلب:30097 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » اعتقادات

عقيده ما اين است : افرادي كه وارد بهشت مي شوند ديگر از آنجا بيرون نمي روند وبطور جاويدان در آنـجا هستند و بسياري از آيات , اين مسئله ( خلود و ثبات دربهشت ) را صريحا اثبات مي كند , ولي از ظاهر آيه 108 سوره هود استفاده مي شود كه ممكن است روزي از بهشت بيرون روند : و اما الـذين سعدوا ففي الجنه خالدين فيها ما دامت السموات و الارض الا ماشاءربك عطاء غير مجذوذ ; اما آنها كه خوشبخت و سعادتمند شدند , جاودانه در بهشت خواهند ماند تا آسمانها و زمين برپاست , مگر آنچه پروردگارت بخواهد بخششي است قطع نشدني ظاهر استثناء جمله الا ماشاء ربك مگر اين كه خداي تو بخواهد مي رساند كه ممكن است روزي خدا بخواهد كه آنان را از اين مركز نـعـمـت بـيـرون كـند , در صورتي كه باقي آيات گواه بر اين است كه هرگز آنها از بهشت خارج نخواهند شد , با اين وضع معني اين آيه چيست ؟

درست است كه خداوند جهان به افراد سعادتمند در بسياري از آيات , بهشت دائم وعده كرده است و از ايـن وعده هرگز تخلف نخواهد فرمود و خود او مي فرمايد : وعد اللّه لا يخلف اللّه وعده اين وعـده اي اسـت كـه خدا كرده و خداوند هرگز از وعده اش تخلف نمي كند (1)ولي ممكن است افـرادي تـصـور كـنـند كه با اين وعده قطعي ديگر زمام كار از دست خدابيرون مي رود و او حتي تـوانـايـي نـخواهد داشت كه آنان را از بهشت خارج سازد و نعمت را از آنها سلب كند و به اصطلاح علمي و كلامي , اين قضاي حتمي قدرت خدا را محدودنموده و از وسعت توانايي او خواهد كاست ; لـذا خـداونـد با جمله الا ماشاء ربك اين حقيقت را تاكيد مي كند كه با وجود اين كه خدا بهشت دائم را وعـده نـمـوده و اوهرگز از وعده خود تخلف نخواهد كرد , - مع الوصف - اين مطلب , از قـدرت او چـيـزي كم نمي كند و باز اختيار تمام موجودات به دست قدرت اوست - هر چه بخواهد مي تواندانجام بدهد و قدرت او نسبت به تمام اشياء محفوظ و ثابت است . عين اين جمله الا ماشاء ربك در آيه بعد درباره دوزخيان است و به آنها وعده عذاب دائمي داده , نيز وارد شده است و علت آن همان است كه در آيه پيش ذكرگرديد . از قراين روشني كه تفسير فوق را تاييد مي كند جمله عطاء غير مجذوذ كه در آخرآيه آمده است مي باشد . اين جمله مي گويد اين عطيه الهي ثابت و پايدار و مستمراست و هرگز جدا شدني نيست .

---

پاسخ به پرسشهاي مذهبي
مكارم شيرازي - ناصر و جعفر سبحاني 1 - سوره روم , آيه 6 .